عسل مرهمی بر زخم ها

خواص درمانی و فعالیت ضد باکتریایی عسل

عسل ماده شیرین طبیعي تولید شده توسط زنبورهاي عسل از شهد گلها یا ترشحات بخشهاي زنده گیاهان است که علاوه بر مصرف خوراکی، اهمیت دارویی آن در قدیمی ترین اسناد مختلف علمی به ثبت رسیده، و از دوران باستان خاصیت ضد باکتریایی و همچنین فعالیت پاکسازی و ترمیم زخم آن شناخته شده است. خاصیت شفابخش عسل به فعالیت ضدباکتریایی، حفظ شرایط مرطوب زخم، و ویسکوزیته بالای آن بر می گردد که به ایجاد یک سد محافظ در برابر عفونت کمک می کند. خواص ایمنی شناسی عسل مربوط به ترمیم بیش از اندازه زخم ها می باشد . فعالیت ضد میکروبی در بسیاری از عسل ها مربوط به تولید آنزیمی پراکسید هیدروژن است.

عوامل ضد میکروبی به طور اساسی در کاهش بیماری های عفونی نقش مهمی را ایفا می کنند. با این حال، به همان اندازه که پاتوژن های مقاوم توسعه و گسترش پیدا می کند اثر ضد میکروب ها کاهش میابد، این نوع از باکتری های مقاوم به عوامل ضد میکروبی، به طور جدی تهدیدی برای سلامت انسان ها و برای همه گونه های آنتی بیوتیکی از جمله داروهای دسته بندی شده اصلی می باشد و در نتیجه فرکانس های مقاومت در سرتاسر جهان در حال افزایش هستند.

بنابراین استراتژی جایگزین ضد میکروبی ضروری و مورد نیاز است و این وضعیت منجر به ارزیابی مجدد به استفاده درمانی از تیمارهای قدیمی مانند گیاهان و محصولات بر پایه تولید گیاهی از جمله عسل شده است. استفاده از طب سنتی برای درمان عفونت از زمان خلقت انسان به صورت تجربی به وجود آمده است. تولید عسل توسط زنبور عسل به عنوان یکی از قدیمی ترین طب های سنتی جهت درمان بسیاری از بیماری های انسانی در نظر گرفته شده است. در حال حاضر، بسیاری از محققان فعالیت ضد میکروبی عسل را گزارش کرده اند و مشخص شده است که عسل طبیعی حرارت ندیده در برابر باکتری های پاتوژن، باکتری های دهان و هم چنین باکترهای فاسد کننده مواد غذایی طیف گسترده ای از فعالیت ضد میکروبی از خود نشان می دهد.

عسل هیگروسکوپیک است به این معنی که می تواند رطوبت را خارج سازد و در نتیجه قادراست باکتری ها را بدون آب کند، همچنین محتوای بالای شکر و سطح پایین PH می تواند از رشد میکروارگانیسم ها جلوگیری کند. بر اساس جستجوهای گسترده در چندین مجلات پزشکی و گزارش های مبنی بر جستجوهای اینترنتی، بحث ما به روز کردن حقایق و پدیده های روایت شده است، بنابراین خواص پزشکی عسل با تاکید بر فعالیت ضد میکروبی در این مقاله بررسی می شود.

عسل دارویی قدیمی برای تیمار زخم های عفونی می باشد که اخیراًتوسط حرفه پزشکی با توجه به ناتوان عمل کردن عوامل درمانی مدرن و مرسوم، کشف شده است. استفاده از عسل به عنوان یک رژیم درمانی برای زخم معده و التهاب معده از گذشته تا کنون وجود داشته است. عسل می تواند باعث ترویج ترمیم مخاط روده آسیب دیده و تحریک رشد بافت جدید

شود و همچنین به عنوان یک عامل ضد التهاب عمل کند.

عسل خام حاوی مقادیر فراوانی از ترکیباتی همچون فلاونوئیدها و دیگر پلی فنول ها است که می تواند به عنوان آنتی اکسیدان عمل کند. مشاهدات بالینی از کاهش علائم التهاب با پوشاندن زخم به عسل گزارش می دهد.

عوامل ضد میکروبی در عسل عمدتاً هیدروژن پراکسید است که غلظت آن توسط سطح نسبی از گلوکز اکسیداز تعین می شود. که توسط زنبور عسل سنتز شده و منشا کاتالاز گرده گل و شهد گیاهان خاصی می باشد. از میان عسل های تک گل اقلیم ایران ، عسل گیشنیز ، گون گزانگبین و قنقال وحشی که ذاتا عسلهایی با رنگ روشن نیز هستند خواص آنتی باکتریال بیشتری نسبت به انواع دیگر گیاهان دارند .